غلبه طعم ها بر آیین ها

دکتر حمید ایماندر *;به نظر می رسد حداکثر مصلحت اقشار عمومی و طبقاتی جامعه با درجات مختلف اعتقاد به برکات و ثمرات نماز عبادت، اصلاح برخی از اعمال پذیرفته شده است؛ باید اذعان داشت که موضوع فضای مجازی و رسانه ای تسلط بر جامعه در حوزه دین و فرهنگ؛ از جمله این تهدیدات در حوزه دین و به ویژه در مقوله محافل نماز و نماز، ناسازگاری و ناهماهنگی برخی سلایق و رویه ها در پوشش حداکثری عموم مردم و اقشار جامعه است.

تلویحاً استفاده حداقلی از فیوضات فقط در قالب مراسم جمعی و در قالب ها و سلیقه های خاص از نظر مکان و سبک خواندن نماز و فضای خاص مجلس، حداکثر جاذبه را تهدید می کند. اگرچه به درستی ادعا می کنیم که تحقق کامل برکات نماز در صیغه و رویه کنونی امکان پذیر است، اما به نظر می رسد که سلایق مختلف و عدم ایمان و حتی توانایی های روحی و جسمی اقشار مختلف به ویژه جوانان در مقوله نماز وجود دارد. و محافل نماز آسیب مهمی است که در خور توجه است.

اندیشه مضر، رد این تصور است که بهره مندی از نور نماز تنها در فضای نوعی هیأت مذهبی، در قالبی انحصاری یا در ذائقه خاص مداحی حاصل می شود. علاوه بر این، فرصت رسانه های امروزی این امکان را به ما می دهد که قالب ها و محتوای جذاب و ویژه ای را برای صاحبان ذوق دینی و سیاسی طراحی کنیم و حداکثر خروجی جامعه را از برکات نماز بگذاریم.

اتفاق مبارکی است و مقدمه ای برای ورود به مراسم پربارتر نماز است و جوان باید تعالی نماز را در قالب رسانه های جذاب در نظر بگیرد و بتواند برای خود و رسانه ها تجربه ای عرفانی و الهی بیافریند. . و مراجع فرهنگی و دینی نباید به عنوان یک سلیقه خاص عمل کنند و سبک خاصی را مصداق انحصاری نماز پسندیده و پسندیده معرفی کنند و به اشکال مختلف مورد بی مهری قرار گیرند، به ویژه اینکه برخی اعمال و هیئت های نمازگزار مانند تمدید غیر ضروری از مجالس، روضه خوانی و به عبارتی گریزهای فراوان در مجالس نماز و سیاست زدگی، قطعاً برای برخی از حضار مؤثر نخواهد بود. البته این لزوماً نافی اقامه مؤثرتر دعاهای حاضر نیست.

در این مقاله تنها به لزوم استفاده از قالب های مختلف با توجه به توانایی های روحی و معنوی طبقات مختلف در امر نماز توجه شده است; این امر مستلزم پرهیز از سلایق خاصی بر مناسک و فرهنگ سازی برای به دست آوردن اشکال جدیدی از توسعه فرهنگ ارتباط با خدا از طریق دعا است. به عبارت دیگر، ضرورت فضای فرهنگی و اجتماعی کنونی این است که فضا را برای حضور سلایق و اشکال مختلف در توسعه فرهنگ نماز بگشاید و هیچ فرد یا انجمنی خود را برتر و کاملتر در بهره وری نبیند. دعا .

بسیاری از جوانان را می بینیم که به دلایل معنوی، معنوی، اجتماعی، سیاسی و … در مراسم نماز خود به مجالس رسمی نمی آیند و به سبک معمول و مورد قبول خود اجرا می کنند. پرسش و دغدغه نویسنده این است که؛ چرا باید این گروه از نعمت ارتباط با خداوند متعال و تجربه عرفانی محروم باشند؟

آیا در ذهن برخی از جوانان مشخص نشده است که تنها با شرکت در این مجالس می توانند از نماز ولو حداقلی بهره مند شوند؟ آیا نمی توان از طریق ارتباط و فضای مجازی برای این دسته دعاهای فردی و فرم های رسانه ای ویژه تنظیم کرد؟ آیا این که نوجوانان و نوجوانان ما به دلایل درست یا نادرست در جلسات رسمی کنونی حاضر نمی شوند، فایده ای از دعا ندارد؟

ارائه اشکال و بسته های مختلف دانش در فضای مجازی و شبکه های تعاملی و اجتماعی برای ذائقه سنین و سطوح مختلف توصیه می شود.گاهی اوقات بیان کوتاه دعا به زبان عربی یا حتی فارسی و انگلیسی با جلوه های بصری جدید با شنیدن کمتر صدا. برای یک نوجوان یا جوان بسیار مؤثر خواهد بود، به ویژه اگر واقع بینانه بپذیریم که برخی افراد به دلایل مختلف در مجالس سنتی نماز حاضر نمی شوند. آیا نمی توان محافل نوظهور نماز با سبک ها و زمینه های مختلف را از نظر مکان، زمان، محتوا و سبک تدریس نماز تأسیس و حمایت کرد؟

آیا نمی توان از نهادهای فرهنگی و هنری مرتبط با نشر دین برای شکل دادن و توسعه این گونه محافل استفاده کرد؟ چرا سعی نمی کنید این نوع دایره و شکل رابطه دعا با خدا را تشخیص دهید؟ نه بر اساس آموزه دین، کسی نمی تواند از قرائت غنی دین و نماز مانند موفقیت و درک و سطح معرفت و معنویت بهره مند شود.

البته اين پذيرش مقوله را نبايد نوعي پرداختن به سكولاريسم ديني يا سكولاريسم تلقي كرد، شكي در مبناي آن نيست.

با این اوصاف باید زمینه طراحی و توسعه قالب های مختلف در مقوله فرهنگ نماز و دعاخوانی فراهم شود. در همین راستا، مراجع دینی و فرهنگی در کنار تلاش روزافزون برای با شکوه هر چه بیشتر کلاس‌ها و مراسم سنتی جاری – که مخاطبان زیادی دارند و در رشد معنویت و بصیرت افزایی مردم مؤثر بوده‌اند – با طراحی و ترویج قالب‌های جدید. ، وحدت افراد جامعه را با مقوله وجودی نماز به حداکثر برسانید.

* عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز