[ad_1]
در فوریه ماه تاریخ سیاه‌پوستان، USA TODAY Sports مجموعه «28 داستان سیاه در 28 روز» را منتشر می‌کند. ما به مسائل، چالش‌ها و فرصت‌هایی نگاه می‌کنیم که ورزشکاران سیاهپوست و مقامات ورزشی پس از اینکه دو سال پیش دولت مسابقه را در نظر گرفت، همچنان با آن مواجه هستند.
دو لحظه خارق‌العاده از دهه‌های پیش وجود دارد که نشان می‌دهد در حالی که ما پیشرفت زیادی در روابط مسابقه‌ای در ورزش داشته‌ایم، برخی چیزها به آرامی تغییر کرده‌اند. در واقع، برخی چیزها اصلاً تغییر نکرده اند و برخی مربوط به برایان فلورس، مربی سابق دلفین میامی است که مدعی تبعیض نژادی توسط تیم های NFL در روش های استخدام شده است.
در سال 1987، با نزدیک شدن به سالگرد اولین بازی جکی رابینسون در لیگ برتر، آل کامنیس، مدیر کل داجرز، مصاحبه ای با نایت لاین انجام داد.”و این لحظه هنوز هم در تمام این دهه ها پس از آن مطرح است.
کامنیس در مورد سیاه پوستان گفت: “من واقعاً معتقدم که آنها ممکن است برخی از نیازها را نداشته باشند که مثلاً مدیر میدان یا شاید مدیر کل باشند.”
بعداً در مصاحبه با تد کوپل، او پرسید: “چرا مردان سیاه پوست یا سیاه پوست شناگران خوبی نیستند؟ زیرا آنها شناوری ندارند.”
(من خیلی خوب شناور هستم، بسیار متشکرم.)
ماه تاریخ سیاه:«28 داستان سیاه در 28 روز» هنوز به دو سال از قتل جورج فلوید نیاز دارد
تاثیرگذارترین سیاه پوستان در ورزش: ما رتبه 50 برتر را داریم. شماره 1 کیست؟
نکته کلی کامپانیس این بود که سیاه پوستان توانایی های شناختی لازم برای حضور در مدیریت را ندارند.
و به یاد داشته باشید: کامنیس مدیر کل بود. او کسی است که و پیتر را جذب کرده است.
کامنیس تنها شخصیت برجسته ای نبود که انگشت پای خود را در نژاد و ژنتیک فرو برد. در سال 1988، جیمی “گریک” اسنایدر، تحلیلگر محبوب شرط بندی، گفت که سیاه پوستان به ورزشکاران بهتری تبدیل شده اند.
“بلک در وهله اول ورزشکار بهتری است زیرا او چنین تحصیل کرده است. به دلیل ران های بلند و ران های بزرگی که تا پشت او بالا می رود. و آنها می توانند بالاتر بپرند و به دلیل ران های بزرگترشان سریعتر بدود.” او همچنین به ورزشکار بهتری تبدیل می‌شود، زیرا همه چیز برمی‌گردد راه جنگ داخلی، زمانی که در طول تجارت برده، مالک، صاحب برده، سیاه بزرگ خود را برای همسر بزرگش بالا می‌برد تا او بتواند آه کند. یک پسر سیاه پوست عالی، نگاه کن. همه چیز از آنجا شروع شد!»
(در کجای این همه شناور می گنجد؟)
ممکن است عجیب به نظر برسد که دو مورد از تعصب چند دهه ای را با این واقعیت که مربیان سیاهپوست در حال حاضر در NFL بسیار کم هستند، ترکیب کنیم، اما نقشه راه مرتبطی وجود دارد.
اصلی ترین چیزی که کامپانیس و اسنایدر گفتند این بود که سیاه پوستان آنقدر احمق هستند که نمی توانند تیم ها را رهبری کنند. ناگفته نماند که ما نیز احتمالاً فاقد شناوری هستیم.
اعتقادات کامنیس و اسنایدر هنوز توسط افرادی که در موقعیت های استخدامی کلیدی NFL هستند، یعنی برخی از صاحبان NFL و مدیران دفتر اصلی حفظ می شود.
آنها نمی خواهند نقش مربی را که شاید مهمترین آن در فوتبال است، به افرادی بسپارند که فکر می کنند حقیر هستند.
چرا من به این اعتقاد دارم؟ اعداد گویای همه چیز هستند. تنها دلیل منطقی عدم حضور سرمربیان سیاه پوست تبعیض است.
در سال 1989، اندکی پس از اظهار نظر اسنایدر و کامنیس، رایدرها آرت را به اولین مربی سیاه پوست عصر مدرن تبدیل کردند.
سه دهه بعد اکنون فقط دو مورد وجود دارد.
[ad_2]
