یأجوج و ماجوج چه ربطی به شهر لندن دارد؟

اما علاقه لندن به یأجوج و ماجوج بیش از نصب مجسمه است. به مدت هشتصد سال، هر شنبه در اواسط نوامبر، کارناوالی به نام «نمایش شهردار بزرگ» در لندن برگزار می‌شود که نمادی از اعلام وفاداری لندن به تاج و تخت است. یکی از نمادهای همیشگی این کارناوال مجسمه یأجوج و ماجوج است که توسط راهپیمایان در خیابان ها به حرکت در می آید. مجسمه‌هایی که در حال حاضر در این مراسم استفاده می‌شوند توسط انجمن سازندگان سبد بلند در سال 2006 ساخته شده‌اند (عکس‌های مجسمه‌های حصیری Gog و Magog و حرکت آن‌ها در خیابان‌های لندن را در زیر ببینید).

اما یأجوج و ماجوج چه ربطی به لندن دارند؟ داستان به افسانه های قدیمی مردم انگلیس برمی گردد. افسانه ها به اشکال مختلف در نقاط مختلف بریتانیا نقل می شود، یکی از قدیمی ترین روایات مکتوب باقی مانده در “تاریخ پادشاهان بریتانیا” (قرن دوازدهم) توسط جفری مامون (جفری مامون) یافت می شود. بر اساس این افسانه ها، نام “بریتانیا” از قهرمانی به نام بروتوس تروی گرفته شده است. بروتوس از نوادگان آئنیاس، قهرمان معروف آواز هومر است. او به سرزمین آلبیون (نام قدیمی بریتانیا) می رسد و پس از کشتن شیاطین ساکن در آن، فرمانروای آن سرزمین می شود.

چگونگی پراکنده شدن شیاطین در این سرزمین، خود داستانی است. بر اساس افسانه، امپراتور روم دیوکلتیان 33 دختر شریر داشت. او برای کنترل آنها تصمیم می گیرد آنها را به زور به شوهرش تحمیل کند. اما این دختران به رهبری خواهر بزرگترشان آلبا، شوهرانشان را می کشند و سوار کشتی می شوند و فرار می کنند. پس از یک سال آنها به جزیره بزرگی می رسند که به نام دختر بزرگتر آلبیون نامیده می شود. در آنجا با شیاطین ازدواج می کنند و این شیاطین را به دنیا می آورند.

دو نفر از این شیاطین به نام های گوگ و ماگوج هستند که پس از کشته شدن توسط بقیه شیاطین توسط بروتوس دستگیر شده و به لندن (که در آن زمان «تروی جدید» نامیده می شد) برده می شوند. بروتوس دو دیو را آموزش می دهد و آنها را از کاخ خود در می آورد و آنها را به عنوان نگهبانان قصر به کار می گیرد. اینجاست که این دو به عنوان نگهبانان شهر لندن شناخته شدند (تصویر زیر نقاشی نبرد بروتوس در شیاطین در اوایل قرن نوزدهم است).

برای این دو مدافع حروف مختلفی ذکر شده است. مثلاً طبق یک روایت یکی گوگماگوج و دیگری کورنت نام دارد که از دوستان بروتوس بوده است. اما در نهایت نامی که رواج یافته، یأجوج و مأجوج است که همان حروف ذکر شده در کتاب مقدس است.

این افسانه از این جهت جالب است که عناصری از فرهنگ رومی، اساطیر یونانی و نامه های کتاب مقدس را ترکیب می کند تا زمینه اسطوره ای را برای بریتانیا فراهم کند. قطعاً هیچ یک از بخشهای این اسطوره امروزه تاریخی به حساب نمی آیند. نه نام بریتانیایی از بروتوس گرفته شده است و نه نام آلبیون مالبا. تاریخ واقعی بریتانیا شامل ازدواج با شیاطین و شیاطین رام نمی شود. با این حال، اسطوره های قدیمی حتی پس از یافتن اسطوره ها نیز کم و بیش تأثیر خود را در فرهنگ ها و سنت ها حفظ می کنند.