افرادی که شکل جمجمه خود را تغییر داده اند!

بدشکلی جمجمه که با نام های شکل دادن به سر، صاف شدن یا کشیده شدن جمجمه نیز شناخته می شود، یک تغییر دائمی در بدن است که شامل تغییر عمدی در شکل اصلی جمجمه فرد می شود.

این یک رویه رایج بود

بر اساس ممنوعیت ایران، بدشکلی جمجمه در دوره‌ها و مکان‌های جغرافیایی مختلف رایج است. این یک عمل رایج است که تقریباً در تمام قاره های جهان دیده شده است و برای ده ها هزار سال در بسیاری از فرهنگ ها انجام شده است.

در واقع، دانشمندان شواهدی از تغییر شکل جمجمه در میان بومیان استرالیا در حدود 30000 سال پیش یافته اند. مایاها، اینکاها و چندین بومی دیگر آمریکای شمالی نیز با روش های تغییر شکل جمجمه آشنا بودند.

بیش از 12000 سال پیش، در چین باستان، مردم شکل جمجمه را تغییر دادند. چینی ها یکی از قدیمی ترین افرادی هستند که جمجمه خود را تغییر داده اند.

تکنیک های شکل دهی جمجمه در پرو باستان نیز رایج بوده است. کولاگواس و کابانا از جمله قبایلی در پرو بودند که از تکنیک های تغییر شکل جمجمه استفاده می کردند.

در اروپا، شواهدی مبنی بر استفاده از روش‌های تغییر شکل جمجمه به حدود پنج هزار سال قبل برمی‌گردد و به نظر می‌رسد در میان قبایل خاصی که از منطقه قفقاز آسیای مرکزی مهاجرت کرده‌اند، مانند سامری‌ها، آلن و آوار رایج باشد.

در آفریقا، روش های مورد استفاده برای تغییر شکل جمجمه نیز در برخی مناطق رایج است. کشیده شدن سر از ویژگی های بارز قبیله Mangabato بود. این قبیله با روش هایی که برای تغییر شکل سر نوزادان خود استفاده می کنند، شناخته شده است.

روش تغییر شکل در جمجمه

روش‌های مختلفی برای شکل دادن به جمجمه استفاده می‌شود، اما رایج‌ترین آن استفاده از پارچه و پیچیده‌شدن آن به دور جمجمه است تا شکل استوانه‌ای بیشتری به سر بدهد.

در بسیاری از فرهنگ ها، روند کشش جمجمه از بدو تولد آغاز می شود، زیرا در عین حال جمجمه بیشترین انعطاف را دارد. هنگامی که نوزاد متولد می شود، سر او را با پارچه ای محکم می بندند و به این ترتیب به مرور زمان بلندتر می شود. هنگامی که فشار به آرامی و به طور مداوم اعمال می شود، باعث بزرگ شدن پیشانی می شود.

این فرآیند ممکن است تا چندین سال طول بکشد تا زمانی که کودک به شکل دلخواه خود برسد یا کودک آن را پس بزند.

استفاده از تخته های چوبی برای شکل دادن به جمجمه کودکان روش دیگری است که در میان بومیان آمریکا رایج بود. برای مثال مایاها معمولاً از این روش استفاده می کردند.

قرار دادن نوزاد در همان وضعیت برای چند ماه اول زندگی برای ایجاد پشت صاف روش دیگری است که استفاده می شود.

شکل جمجمه ممکن است بسته به منطقه و گروه متفاوت باشد. این اشکال از مخروطی تا استوانه ای، صاف یا حتی با برجستگی متغیر است.

اعتقاد بر این است که این تغییر شکل بر مغز تأثیر نمی گذارد، به خصوص اگر فشار جمجمه وجود نداشته باشد. از این رو فردی که جمجمه اش تغییر شکل داده است می تواند مانند هر فرد دیگری از ذهن خود استفاده کند. مغز تبدیل به یک جمجمه جدید می شود و با این شرایط سازگار می شود.

دلایل تغییر شکل جمجمه

در گذشته افرادی که از این روش استفاده می کردند می خواستند خود را از دیگران متمایز کنند و حس تشخیص و شناسایی متفاوتی داشته باشند. همچنین به آنها احساس تعلق می داد.

نمونه بارز آن قبیله Mangabatto است که معتقد بودند بدشکلی جمجمه از ویژگی های طبقه حاکم و نماد قدرت، هوش، زیبایی و شکوه است.

گذشته از اهداف فرهنگی و زیبایی شناختی، برخی از قبایل نیز ایده های شبه علمی در مورد توانایی مغز برای ذخیره اطلاعات بر اساس شکل آن داشتند.

آیا مصریان باستان از تکنیک های تغییر شکل جمجمه استفاده می کردند؟

این سوال در مورد استفاده از روش های تغییر شکل جمجمه در مصر باستان، به ویژه در طول سلسله هجدهم مطرح می شود. نقاشی‌های دیواری و مجسمه‌ها نشان می‌دهند که نفرتیتی، برادرزاده‌شان و فرزندانشان جمجمه‌های کشیده‌ای داشتند.

بررسی اجساد مومیایی شده آکناتان و توت عنخ آمون جمجمه های کشیده ای را نشان داد که علائم مربوط به ویژگی های بسته شدن سر تا تغییر شکل جمجمه در سایر نقاط جهان بود.

دانشمندان در موزه فیلد مطمئن هستند که نشان دهنده استفاده از تکنیک های تغییر شکل جمجمه است، اما هیچ مدرک مکتوبی وجود ندارد.

از سوی دیگر، برخی از مصر شناسان به طور کلی امکان استفاده از روش های تغییر شکل جمجمه را در مصر باستان رد می کنند. در این زمینه، کشیده شدن جمجمه‌ها در نقاشی‌های دیواری و مجسمه‌ها به نوعی اغراق در سبک تعبیر می‌شود و شکل غیرعادی جمجمه‌های برخی از مصر باستان به دلایل بهداشتی مرتبط است.