در دنیای تیراندازی چه می گذرد؟

فارو- اگر در جاده ننگین تهران در حال رانندگی با خودروی شخصی بودید، احتمالاً خودروهای تندرو، پلاک های خراب، شیشه های دودی و کمک فنرهای مرتفع دیده اید. این موترها به شلاق معروف هستند و کارشان انتقال کالاهای قاچاق از ولسوالی های مرزی جنوب به پایتخت است.

به گفته فارو، بزرگترین ترس تیراندازان گیر افتادن است و همین عامل باعث می شود تا با حداکثر سرعت رانندگی کنند، جایی توقف نکنند و از ایستگاه های پلیس چشم پوشی کنند. در این میان گاهی حرکات مارپیچی و سرعت بالای آنها منجر به تصادف و صدمات به خود و افراد می شود.

اما در ماه های اخیر ابراهیم رئیسی که برای بازدید از این ولسوالی به بوشهر سفر کرده است. وی در جلسه شورای اداری به استاندار دستور داد ظرف ده روز موضوع کالاهای همراه ملوان و تزریقات را تعیین و ساماندهی کند.

سرانجام دو هفته پیش شورای تامین استان بوشهر اعلام کرد که تردد کالا با همراهی ملوان و کالاهای وارداتی بین شهرستان‌ها با خودروهای سواری و وانت‌هایی مانند پراید و وانت آزاد است. فرماندار این تیراندازی ها را به سمت فرزندانش هدایت کرد و گفت که آنها از جابجایی کالا بین شهرهای شهرستان بوشهر تهدید نخواهند شد.

اما نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد این بود که فرماندار صادرات کالاهای تصفیه شده به سایر بخش ها را ممنوع کرد. وی گفت: صادرات کالا به مقدار زیاد از استان ممنوع است.

محصول ته لنجی و نمک چیست؟

مجوزهای قانونی به ملوانان این امکان را می دهد که 100 قلم کالای مورد نیاز برای زندگی مردم بوشهر را بدون پرداخت گمرک تخلیه کنند. این اجناس با نمک به ته لنجی در تغییر معروف شد.

بر اساس این مجوزها، ملوانان مجاز به ورود 30 دستگاه وانت نیسان به عنوان کالای جانبی به بوشهر هستند.

اما تاکنون کالاهای ملوانان و مالکان کشتی پس از تخلیه و در حین تخلیه به عنوان کالای قاچاق شناخته شده است. اکنون این محدودیت‌ها و توقیفات برداشته می‌شود و خودروهای سواری و وانت‌هایی مانند پراید و وانت می‌توانند آزادانه این کالاها را در شهرستان‌های استان بوشهر جابه‌جا کنند. اما خروج بزرگ آنها به مناطق دیگر همچنان ممنوع است.

امرار معاش باعث شد که تیرانداز شوم

وی 34 ساله و متولد یکی از مناطق غرب کشور است. چهره و اخلاق موجهی دارد و یک هفته است که در سفر است. او به فرارو می گوید که محموله را به سادگی از بندر ژنو در بوشهر گرفته و در تهران تحویل داده است. اما افزایش چشمگیر حوادث تیراندازی در بوشهر، حمل و نقل به تهران را بی سود کرده است. به همین دلیل وقتی چمدانی با کرایه مناسب برای حمل و نقل از جنوا به تهران ندارد، در پایتخت تردد می کند.

از زندگی اش می پرسم که چرا زادگاهش را ترک کرد؟ آهی می کشد و می گوید که اگر در زادگاهش کار و درآمد داشت، هرگز تیرباران نمی شد. همین موضوع باعث شد تا 10 سال از زادگاهش دور بماند.
‌
می پرسم آیا او هرگز برای یافتن کار در این زمینه ادامه تحصیل نداد؟ او پاسخ می دهد که لیسانس کشاورزی دارد، اما پس از اتمام خدمت سربازی نتوانسته در این زمینه کاری پیدا کند. البته او هم می گوید که معاینه شده و در مقطع فوق لیسانس پذیرفته شده است، اما پیدا نکردن شغل در این رشته باعث شد که ادامه تحصیل دهد و ماشین بخرد و به او شلیک کند.

او همچنین به خطرات تیراندازی اشاره می‌کند و می‌گوید بارها مورد تعقیب پلیس قرار گرفته است، اما چون می‌ترسید بین 6 تا 7 میلیون دفن دستگیر و زندانی شود، از دست پلیس فرار کرده است. او می گوید ماشینش یک بار مورد اصابت گلوله قرار گرفت، اما او زنده ماند.

قول 100 میلیون تومان می دهیم تا به رانت 7 میلیون تومانی برسیم!

از چهره او مشخص است که اعتمادش را به دست آورده است، بنابراین من روی نحوه عملکرد ضربات تمرکز می کنم. من می پرسم، پس چقدر هزینه دارد که خطر و زندگی را در کف دست خود قرار دهید؟ آیا امانی محموله را تحویل می دهد و به تهران منتقل می کند؟ کارت چطوره؟

او پاسخ می دهد که اصلاً ارزش ریسک کردن را ندارد. سپس توضیح می دهد که برای ترخیص کالا 100 میلیون تومان ضمانت می شود. اگر بار را نصف کنند 100 میلیون تومان هدر می رود. در نهایت اگر محموله سالم به مقصد برسد 6 تا 7 میلیون تومان ضرر می کند.

البته او همچنین می گوید که قاچاق خطرناکی برای برخی کالاها وجود دارد که نیاز به وثیقه ندارد. اما جان شوتی امشب برای تجارت است. به این ترتیب کالاهایی مانند داروها که حساسیت بیشتری نسبت به آنها دارد در اختیار تیراندازان معتمد قرار می گیرد و اگر بتواند محموله را به تهران منتقل کند 100 میلیون تومان به او می دهند. اما اگر گیر کند، ممکن است مجبور شود با بدترین مجازات روبرو شود. او می گوید شنیده است جرم اصلی در انتقال برخی از این کالاها مانند قرص های ضد بارداری اعدام است!

سپس صورتش از هم می پاشد و رنگ پوست صورتش تغییر می کند. این بار یک سوال می پرسد. می گوید فکر می کنید 100 میلیون تومان می ارزد که یک نفر جانش را از دست بدهد؟ نمیذاره جواب بدم. او ادامه می دهد که شاید انجام این کار عاقلانه نباشد و هیچ عاقلی این کار را انجام ندهد. اما وقتی کار و درآمدی وجود ندارد، افرادی هستند که این ریسک را به قیمت جان خود انجام می دهند. جالب است بدانید بارها همان فردی که کالا را در بوشهر تحویل می دهد، برای جلوگیری از تیراندازی به پلیس گزارش می دهد.
‌
یعنی واقعا در انتقال کالاهای حساس مثل دارو ریسک می کنید؟ می ایستد و می گوید از آن قبرهای 6 تا 7 میلیونی خوشحال است اما بارها به این موضوع فکر کرد و در نهایت پشیمان شد. البته او همچنین خاطرنشان می کند که اگر آن نرخ های پایین برای کالاهای قاچاق نباشد، ممکن است روزی مجبور شود کالاهای حساس را جابجا کند.

فقط در نیمه راه برای سوخت توقف می کنیم!

می پرسم پس این چه کالایی است که حمل می کنید و دستمزدش کم است؟ پس چگونه این کالا را به تهران تحویل می دهید؟

مرد 34 ساله پاسخ می دهد که کالاها به شکل معمولی لباس بچه گانه و بزرگسال، غذای خارجی، لوازم برقی و مانند آن است. او می گوید معمولاً در گروه خوشایند هستند. حدود 20 تا 30 شات وجود دارد.

آنها همزمان حرکت می کنند. سرعتشان را تا 120 کیلومتر در ساعت کاهش نمی دهند و تمام کارهایشان را پشت فرمان انجام می دهند.اما تنها نقطه ای که توقف می کنند پمپ بنزین است که در هیچ پمپ بنزینی متوقف نمی شود.

به گفته وی، پمپ بنزین مطمئن آنها آنها را لو نمی دهد و در مقابل هر کدام 100 هزار تومان جایزه به پمپ بنزین می دهند تا ارتباط بین آنها حفظ شود. البته وی خاطرنشان می کند که برخی از آن اپراتورها بارها و بارها تصاویر لو رفته و با هزینه ای ناچیز دستگیر شدند.